Met de boekpresentatie van zijn elfde en (voorlopig) laatste verhaal van Mo, Jade en Plakapong vierde Paul Geerts op zondag 22 mei zijn 85ste verjaardag in het gemeentehuis in Temse. De volgende week afzwaaiende burgemeester Luc de Ryck sprak Geerts toe, evenals zijn zoon Sven en uitgever Paul Reichenbach.
“Ik wil zwemmen…. In Bacardi Lemon…. Een echte tijger is niet te temmen.”
Een Nederlandse volkszanger met een onvervalst Amsterdamse tongval vermaakt luidkeels de terrasbezoekers van een café aan het marktplein in Temse. Het stadje onder de rook van Antwerpen smelt zachtjes weg in de priemende lentezon deze zondagmiddag. Onderweg naar het gemeentehuis vraagt een groep Vlaamse toeristen aan mij de weg. Het is echter mijn eerste keer in de Scheldestad, die vooral bekend staat als de plek met de langste brug van België. Ik bied mijn excuses aan als slechte stadsgids en loop naar de locatie die de routeplanner mij had aangewezen. Onmiskenbaar het gemeentehuis van Temse. Ik herkende het meteen uit ‘Tazuur en Tazijn’, het Suske en Wiske album dat zich grotendeels afspeelt in de stripstad.
Een van de hoofdfiguren uit de strip uit 1991 bestaat echt en is de huidige burgemeester van Temse. Althans, op het moment van dit schrijven. Luc de Ryck (72) treedt op 31 mei 2022 af, maar niet alvorens hij de kans heeft gegrepen om zijn vriend en gerenommeerd striptekenaar Paul Geerts te eren.
Burgemeester van Temse is het vak van journalist niet verleerd
Terwijl de volkszanger de volgende Nederlandstalige ballade over de klinkers van het plein laat schallen zoeken de genodigden hun zitplaats op in de zaal. Bij binnenkomst viel hun oog al op een uitstalling van boeken en prenten van Geerts’ werk. Geen Suske en Wiskes, louter boeken uit zijn reeks over Mo, Jade en Plakapong én het album De Verdwenen Smirrel. Met dat verhaal meldde Geerts zich in 1967 onaangekondigd aan de voordeur van Willy Vandersteen.
Nadat iedereen geïnstalleerd is begint de ceremonie. Een plechtige aangelegenheid. Temse neemt het serieus en dat siert de gemeente. Ze ontvingen door de jaren heen alle groten der aarde, waaronder ook Vandersteen in 1987. Burgemeester De Ryck was destijds nog journalist en sprak toen met zowel Vandersteen als Geerts. De oude rot in het vak kon het dan ook niet laten om ook nu zijn interviewvaardigheden te benutten. Niet als burgemeester, maar als bevriende journalist onderwierp hij de jubilerende auteur aan een spervuur van vragen.
Wat deze middag met name weet te raken is de innemende toespraak van Sven Geerts. Voor de tweede keer in zijn leven houdt hij een speech, waarmee hij laat blijken over het verhalende talent van zijn vader te beschikken. Zo vertelt hij als kind vol bewondering naar zijn vader te hebben gekeken, terwijl die aan zijn tekentafel zat. Als die op zijn beurt even wegliep voor een kop koffie, pakte de jonge Geerts vlug een potlood en tekende daarmee een extra takje aan een boom of een bloemetje in het gras. Zijn trots was groot als hij zijn werk later geïnkt en wel terug zag in een van de albums met de welbekende rode kaft.
De vrouw van de toekomstige burgemeester sluit de middag af met excuses voor de overlast van de volkszanger, die de inmiddels laveloos meelallende menigte voor de zoveelste keer begint toe te zingen. Het mag de pret niet drukken. Want ondanks dat Geerts met dit album Mo, Jade en Plakapong (wat overigens de Thaise benaming is voor een visgerecht) voor de laatste keer in boekvorm heeft laten verschijnen, is de peetvader van Suske en Wiske nog lang niet uitgetekend. Wat er nu nog gaat komen? Wie zal het zeggen. Zijn uitgever en vriend Paul Reichenbach heeft in ieder geval alvast een voorraad papier en drukinkt klaarstaan. Voor het geval dat…
Patrons en Vrienden van de Show kunnen later deze week op die websites de audio van de hele ceremonie beluisteren.
Bekijk hieronder de hele speech van Sven Geerts:
